Voor Altijd
en ik dan
heb je niet aan mij gedacht
had nu maar op mij gewacht
op ons bankje in het veld
waarom toch
heb je dit nu zo gedaan
kon je niet meer verder gaan
heb je niet tot 10 geteld
ik zei nog
morgen zal het beter zijn
zing ik liedjes voor de pijn
staan we sterker met z’n twee
je weet nu
in mijn hand mis ik jouw hand
in mijn hoofd hoor ik jouw stem
in mijn hart draag ik je mee
Bie A.
De laatste tijd was papa meer en meer in het donkere doosje. Hij was bang en onbereikbaar, hij wist niet meer hoe hij bij jullie moest komen. Hij kon zijn armen niet meer uitreiken naar jullie, hoe graag hij dit ook wilde doen. Dit was zo ondraaglijk voor hem dat hij er voor heeft gekozen om niet meer hier bij ons in Arendonk te zijn. Maar eigenlijk was het geen keuze, hij kon niet anders. Hij reisde naar een andere wereld waar geen pijn, verdriet en angst is. Het is er zoals in het eerste doosje, schitterend en blinkend. Van daar kijkt hij naar jullie en is hij misschien wel veel dichter bij dan je zelf denkt. En als jullie hem weer eens verschrikkelijk missen, zo erg dat het pijn doet, kijk dan ’s avonds eens uit je raam waar de sterren blinken en weet dan dat hij daar is, ver weg maar toch ook zo dicht bij jullie
Papa zal er altijd zijn, in jullie hoofd en in jullie hart.